Αδενώματα Υπόφυσης

Τα αδενώματα υπόφυσης είναι καλοήθεις όγκοι της υπόφυσης και διακρίνονται σε λειτουργικά (ορμονοεκκριτικά) και μη λειτουργικά (μη ορμονοεκκριτικά) αδενώματα. Στην περίπτωση των ορμονοεκκριτικών αδενωμάτων προκαλούνται συμπτώματα, αναλόγως της ορμόνης που υπερπαράγεται από την αντίστοιχη εξεργασία.

Στην περίπτωση των μη ορμονοεκκριτικών αδενωμάτων, συμπτώματα προκαλούνται μόνο επί μεγάλων εξεργασιών (μακροαδενωμάτων), όταν πιέζονται γειτονικές δομές στην υπόφυση από το αδένωμα, με αποτέλεσμα κεφαλαλγίες και οπτικές διαταραχές. Συχνά προκαλείται υποφυσιακή ανεπάρκεια, καθώς λόγω του μεγάλου μεγέθους, καταστρέφονται τα γειτονικά ορμονοεκκριτικά κύτταρα της υπόφυσης, με αποτέλεσμα να είναι χαμηλά τα επίπεδα των ορμονών που εκκρίνουν στο αίμα. Ως μικροαδενώματα χαρακτηρίζονται αυτά με διάμετρο μικρότερη των 10 mm, ενώ ως μακροαδενώματα, αυτά των οποίων η διάμετρος υπερβαίνει τα 10 mm.

H διάγνωση τίθεται εργαστηριακά με μέτρηση των ορμονών της υπόφυσης και μαγνητική τομογραφία (MRI) εγκεφάλου, όπου απεικονίζεται το αντίστοιχο αδένωμα. Η θεραπεία εξαρτάται από τον τύπο του αδένωματος. Στην περίπτωση των ορμονοεκκριτικών γίνεται χειρουργική αφαίρεση του αδενώματος, με εξαίρεση το προλακτίνωμα, που συνήθως αντιμετωπίζεται φαρμακευτικά με αγωνιστές ντοπαμίνης. Στην περίπτωση των μη λειτουργικών αδενωμάτων που λόγω μεγέθους ασκούν πίεση στην υπόφυση, η αντιμετώπιση είναι χειρουργική και συχνά εφαρμόζεται και ακτινοβολία.