Τί είναι η θυρεοειδίτιδα?

Είναι η φλεγμονή του θυρεοειδούς, που χαρακτηρίζεται συνήθως από τρείς φάσεις:

• τη θυρεοτοξική, όπου παρατηρείται υπερπαραγωγή των θυρεοειδικών ορμονών
• την υποθυρεοειδική, όπου μειώνονται τα επίπεδα των θυρεοειδικών ορμονών και
• την ευθυρεοειδική, όπου τα επίπεδα των ορμονών είναι φυσιολογικά και συνήθως ακολουθεί την υπερθυρεοειδική και προηγείται της υποθυρεοειδικής φάσης.

Συχνοί τύποι θυρεοειδίτιδας είναι η Hashimoto, η postpartum θυρεοειδίτιδα (αυτοάνοσης αιτιολογίας, που παρατηρείται εντός ενός έτους από τον τοκετό), η υποξεία-De Quervain θυρεοειδίτιδα (ιογενούς αιτιολογίας, που συνήθως έπεται αναπνευστικών λοιμώξεων), η οξεία πυώδης θυρεοειδίτιδα, αλλά και θυρεοειδίτιδες που προκαλούνται από το ιώδιο ή άλλα φάρμακα, όπως αμιωδαρόνη, λίθιο, ιντερφερόνη.

Τα συμπτώματα της θυρεοειδίτιδας εξαρτώνται από τον τύπο και τη φάση της θυρεοειδίτιδας. Η θυρεοτοξική φάση διαρκεί 1-3 μήνες και χαρακτηρίζεται από συμπτώματα υπερθυρεοειδισμού (πχ. ταχυκαρδία, απώλεια βάρους, τρόμος, ευερεθιστότητα, εφίδρωση, δυσανεξία στη ζέστη).

Η υποθυρεοειδική φάση έχει μεγαλύτερη διάρκεια και μπορεί να εξελιχθεί σε μόνιμο υποθυρεοειδισμό, με τα αντίστοιχα συμπτώματα υποθυρεοειδισμού (πχ. κόπωση, δυσκοιλιότητα, δυσανεξία στο ψύχος, μυική αδυναμία, διαταραχές συγκέντρωσης). Η θεραπεία εξαρτάται από τη φάση της φλεγμονής (χορήγηση β-blockers στον υπερθυρεοειδικό και θυροξίνης στον υποθυρεοειδικό ασθενή) αλλά και τον τύπο της θυρεοειδίτιδας. Χαρακτηριστική είναι η υποξεία θυρεοειδίτιδα, που αντιμετωπίζεται με μη στεροειδή αντιφλεγμονώδη και σε βαρύτερες περιπτώσεις με στεροειδή φάρμακα. Αντίθετα, η οξεία πυώδης θυρεοειδίτιδα αντιμετωπίζεται με αντιβιοτικά και αναλόγως βαρύτητας, παροχέτευση.